Komentarze: 0
Zbiór sprzeczności. To właśnie... Ja. Te słowa opisują mnie najlepiej. No bo... jak tak wspaniałą i skomplikowaną istotę jak ja mozna pojąć w prosty sposób?! Trzeba się wysilić :D
Od 16 lat żyję pełnią życia, a zarazem bezcelowo wegetuje. Kocham ludzi, świat a jednocześnie nienawidzę wszystkiego co mnie otacza. Mój chory optymizm graniczący ze skrajnym pesymizmem, odbiera mi chęć do dalszej egzystencji, a jednocześnie nadaje jej sens i barwy. Jestem chamska i zbuntowana co nieprzeszkadza mi w tym, aby być grzeczną i miłą dziewczynką. Moja pewność siebie, łatwość nawiązywania kontaktów tak naprawdę wynika z nieuleczalnej nieśmiałości, która mnie paraliżuje, a zarazem popycha do ludzi.
Moją życiową dewizą jest "żyj tak jak chcesz i nie patrz na to co mówią inni" jednak za nią kryje się krzyk i wołanie o akceptacje i zrozumienie.
Gdy jestem bezpieczna czuję się nieszczęśliwa, wtedy pragnę wyrwac się, poczuć, że żyję. Jednak gdy znajdę się twarzą w twarz z prawdziwym zagrożeniem skamle o pomoc...
Kocham i nienawidzę, płaczę i śmieje się, pragnę i odpycham, krzyczę i szepczę...